Snel na de bezetting in mei 1940, gaan alle schoenen in Nederland op de bon. Met deze strenge vorm van regulering blijven schoenen voor de meeste mensen beschikbaar en betaalbaar. Een jaar na de bezetting, in mei 1941, is de schoenproductie van Van Bommel gehalveerd. Oktober van dat jaar krijgt Van Bommel van het Rijksbureau voor huiden en leder geen materialen meer toegewezen en wordt de elektriciteit afgesneden. Alle grondstoffen voor het maken van schoenen worden door de bezetter opgeëist voor de productie van oorlogsmateriaal. Heel 1942 ligt de productie van Schoenfabriek Van Bommel noodgedwongen stil.

(Onderstaande afbeelding: Alle grondstoffen voor het maken van schoenen worden door de bezetter opgeëist voor de productie van oorlogsmateriaal. Met biezen en hout kunnen in 1943 toch op kleine schaal schoenen gemaakt worden.)

In 1943 wordt er weer opgestart met de productie van biezenschoenen met houten zolen. De biezen voor het bovenwerk worden gevlochten door Sigarenfabriek Karel I in Den Bosch, die ook zonder werk zitten. Vier maanden na de bevrijding, september 1945, worden de eerste 40 paar naoorlogse lederen schoenen geproduceerd. In juni 1946 gaan schoenen van de bon en zit Van Bommel snel weer op vooroorlogs niveau.

(Bovenstaande afbeelding: Ten tijden van schaarste wordt alles duur. Door middel van schoenenbonnen en vastgestelde prijzen wordt de distributie van schoenen daarom streng gereguleerd.)