Ik herinner me nog dat ik als verantwoordelijke voor de marketing een fax in handen kreeg waar de deal op uitgeschreven stond. De fax was ondertekend door Rocco Benetton, de toenmalige teambaas. Het was geen sponsordeal, dat zou voor ons onbetaalbaar zijn, het was een ‘supplier’ deal. Dan lever je spullen aan het team en krijg je in ruil bepaalde rechten. Ik wist niet goed wat ik er mee aan moest, ik ben namelijk geen autoliefhebber. Ik wist ook helemaal niks van Formule 1, laat staan dat ik wist hoe groot het was en hoeveel impact het zou hebben. Maar de deal was best wel OK. We moesten schoenen, ceinturen en tassen leveren voor het hele team. Zo’n team is groot, maar uiteindelijk was dat best wel te doen. Dus mijn oudere broer en ik besloten redelijk impulsief, zonder een heel groot masterplan, om het te doen.

Onderdeel van de deal was dat we het logo van het Bennetton Formule 1 team mochten gebruiken om een schoenenlijn mee aan te prijzen. We hadden al een sportieve Floris van Bommel schoen staan waar dat best wel bij paste, dus die werd omgedoopt tot ‘Formule 1’ schoen. Op de dag dat we het persbericht de deur uit deden stond de telefoon roodgloeiend. ‘s Avonds stonden er satellietwagens voor onze fabriek voor nieuwsuitzendingen en de dag erop waren we voorpaginanieuws van elk landelijk dagblad. “Van Bommel gaat de Formule 1 in”, dat had ik als chef marketing dus even niet aan zien komen.

Uiteindelijk hebben we de samenwerking 3 jaar volgehouden. De ‘Formule 1’ schoen werd onze best verkochte schoen tot dat moment en qua imago gaf het ons bedrijf een mooie boost. Onderweg maakte mijn broer en ik wat mooie avonturen mee in de wereld van de formule 1. We bezochten de fabriek van de racewagens in Engeland, we waren bij de presentatie van de nieuwe wagens op het hoofdkantoor van Renault in Parijs en dineerden met de finefleur van de Renault Formule 1 familie op de Champs-Élysées in Parijs. We werden tijdens dat diner, als een van de allerkleinste partners, trouwens vakkundig weg-geparkeerd achter een plantenbak naast de deur naar de keuken. De grote sponsors zaten aan prachtige tafels met teambaas Flavio Briatore, de 1e coureurs of hoofdconstructeurs als gezelschap. Hoe minder belangrijk je als partner was, hoe minder belangrijk je tafelgenoot van het team was. Wij zaten aan tafel met de 6e testrijder. Dat dat Fernando Alonso was, die later 2x wereldkampioen werd is achteraf dan weer een mooi sterk verhaal.”